Bij deze titel denk ik direct aan een uitspraak die een vriend uit mijn vriendengroep jaren geleden deed: “jij bent veel te lief”. Toen vroeg ik mij af hoe je ‘te’ lief kon zijn. De uitspraak is altijd blijven hangen, maar het duurde nog jaren voordat ik begreep wat hij bedoelde. Wanneer je te lief bent, ben je heel goed in het aanpassen aan anderen. Kies jij maar, ik vind alles goed. Overal ja opzeggen, want je wilt die ander niet teleurstellen. Anderen helpen geeft zin aan je leven, dus vind je dat je altijd klaar moet staan. Ook als het eigenlijk niet uitkomt, dan wijzig jij je eigen plannen wel.

Hart klopt in de keel
Als kind heeft het mij natuurlijk veel gebracht. Mijn ouders waren niet vaak boos op mij. Het lief zijn hielp om dat te voorkomen. Ook anderen reageerden lief terug naar mij. Dus als kind was dit een manier om mij staande te houden in de grote wereld waar ik vaak niets van begreep. Boze mensen vind ik nog steeds lastig. Heel vaak begrijp ik niet waarom ze zo boos worden. Vooral als die boosheid vanuit niets komt. Dan klopt mijn hart in mijn keel en vraag ik mij af wat er zo erg aan is wat ik heb gezegd of gedaan.

Druppel
Toch kan ik ook van ze leren. Zij geven veel eerder hun grens aan. Ik laat mensen ver over mijn grenzen gaan voordat ik er iets van zeg. Of eigenlijk kan ik inmiddels wel zeggen ‘liet’… want ik ben lerende. Steeds vaker lukt het mij om direct rustig te reageren. Ik ging er altijd vanuit dat ik de oorzaak was van hun boosheid. Ze vonden mij vast niet leuk, dom, onhandig en wat ik allemaal nog meer bedacht. Ik heb gemerkt dat het lang niet altijd aan mij ligt, maar soms wel de druppel kan zijn. Of dat het in de communicatie zit: de ander begrijpt het anders dan ik het had bedoeld. Het helpt mij om nieuwsgierig te zijn naar de reden achter de boosheid, dan klap ik niet meer dicht door angst. Want ik wil graag weten wat er achter die boosheid zit. Door er op een rustig moment op terug te komen kan die ander uitleggen wat er aan de hand was. En, ook belangrijk, kan ik aangeven wat het met mij deed.

Nare gevoel
Vervolgens kan ik bepalen of het iets is waar ik wat van wil leren of dat ik het van mij af kan laten glijden. Vooral dat ik zelf kan bepalen wat ik ermee wil is heel bevrijdend. Voordat ik dit doorhad kon ik dagen last hebben van dat nare gevoel. Door te ontdekken waar het nare gevoel vandaan kwam kon ik kiezen of ik in actie kwam (voor mezelf opkomen) of ik kan het van mij af laten glijden (onbelangrijk). Al kan het weer een valkuil zijn om iets te snel onbelangrijk te vinden zodat je er niets mee hoeft. Dan steekt het nare gevoel vroeg of laat toch weer de kop op weet ik inmiddels. Bespreekbaar maken blijft de beste oplossing.

Misschien ook interessant om te lezen, een leven lang kiezen:
https://www.kiesberna.nl/keuzes/een-leven-lang-blijven-kiezen/