Toen ik nog vrij jong was wist ik al wat ik later wilde worden: verpleegkundige en moeder. Mijn keuze werd vaak bevestigd door mijn omgeving, want ik was lief en zorgzaam. Of was het misschien wel andersom en maakte ik deze keuze omdat ik zo vaak gehoord had dat ze een verpleegster in mij zagen? Geen idee. Het voelde voor mij goed en ik was er trots op dat het ook gelukt is.

Het was hard werken als verpleegkundige in het ziekenhuis, maar ik kreeg veel waardering. Dat hielp om het vol te houden. Toch voelde ik al enige onrust, maar had geen idee waar het vandaan kwam en al helemaal niet wat ik ermee moest. Dus maar gewoon doorgaan. Ondertussen was ik moeder geworden van drie schatjes. Daarmee waren mijn toekomst doelen al bereikt. Toen de kinderen iets groter waren en ik ook werkervaring in een revalidatiecentrum en de thuiszorg had opgedaan, werd de onrust te sterk. Ik vroeg me af of ik dit de komende 20 jaar nog wilde blijven doen. Al snel wist ik dat het antwoord nee was, maar wat wilde ik dan? Geen idee. Ik had me nooit gerealiseerd dat je na studie- en baankeuze je ook opnieuw kunt afvragen of je hiermee verder wilt.

Het voelde als een sprong in het diepe om mijn baan op te zeggen. Maar wat was het leerzaam. Door los te komen van alle routines merkte ik waarom ik iets anders wilde. Door er van een afstand op terug te kijken leerde ik zien wat ik miste, maar ook wat ik nodig had.

Ik startte met de studie hbo-personeel en arbeid (inmiddels HRM). Mijn blikveld werd verbreed en mijn interesse ging al snel uit naar motivatietheorieën, wat maakt dat mensen gemotiveerd raken en blijven? Waarom raken anderen snel ongemotiveerd? Veel mensen worstelen met keuzes en kiezen vaak voor veilig en vertrouwd in plaats van datgene waar ze echt blij van worden.  

Aan het eind van mijn studie, ik was net begonnen aan de afstudeerscriptie, ben ik op het loopbaancentrum van een ROC gaan werken. Daar merkte ik dat de jongeren tegen dezelfde vragen en onzekerheden aanliepen als ik. Terwijl ik dacht dat het aan mijn leeftijd en generatie lag dat ik geen idee had hoe ik mijn loopbaan vorm kon geven. Het speelt dus nog steeds en misschien zelfs wel meer dan ooit. Nu er zo veel te kiezen valt.

Bij al mijn werkervaringen vroeg ik me vaak af: op welke basis maken mensen keuzes? Er zijn zoveel zaken die een rol spelen bij keuzes. Hier is ook gelijk de link met mijn werk in de verpleging. Daar heb ik mensen heel moeilijke keuzes zien maken. Ik vond het zo mooi om te zien dat er mensen waren, die ondanks slecht nieuws toch een waardevolle invulling gaven aan de tijd die ze nog hadden. Je hebt niet altijd invloed op de dingen die je in het leven overkomen, maar wel in de manier waarop je daarmee omgaat.

Omdat ik keuzes maken zelf vaak heel lastig vond (en soms nog vind), weet ik als geen ander hoe het voelt om te blijven twijfelen. Hoe meer ik mij er in verdiep hoe meer ik ontdek hoeveel onbewuste invloeden er zijn. Mijn kennis hierover wil ik graag delen met alle twijfelaars om me heen. Want ik weet inmiddels hoe fijn het is om je eigen keuzes te kunnen, willen en durven maken. Thema`s waar ik veel mee werk zijn: uitstelgedrag, balans, introvert/ambivert, perfectionisme en hooggevoeligheid. Hiervoor zet ik naast de loopbaan-werkvormen graag ACT, NLP en Voice Dialoge in.

Mijn missie is: over 25 jaar is zelfontwikkeling (keuzes maken) geïntegreerd in opvoeding en onderwijs. We zijn dan allemaal ondernemer en uitvinder. Een ondernemer heeft veel goede ideeën, probeert er een aantal en gaat door met de ideeën die het beste blijken te werken. Een uitvinder gaat opzoek naar iets wat er nog niet is, maar wel veel kan betekenen, hoe klein of groot ook. Ga dingen doen en ervaar wat goed voelt, waar je nieuwsgierig naar bent, wat je belangrijk vindt. Leven is ervaren en daar weer van leren. Op basis van die leerervaringen kun je weer nieuwe keuzes maken.