“Als iemand jou om hulp vraagt, wat doe je dan?” Dit vraag ik regelmatig aan jongeren en volwassenen die bij mij een keuzetraject volgen. “Natuurlijk wil ik helpen, dat doe je toch voor elkaar”, is dan meestal het antwoord. En vervolgens geven ze aan hoe fijn het is om te kunnen helpen, vooral als het over iets gaat waar ze veel verstand van hebben of ervaren in zijn. En dan komt de vraag: hoe vaak vraag jij om hulp? Eu..tja..mmm.  Eigenlijk vind ik dat ik het zelf moet oplossen, is dan vaak wat ze zeggen.

Wat is dat toch dat we altijd voor anderen klaar staan, maar moeite hebben met het vragen van hulp. Gun de ander het plezier van jou mogen helpen. Gun ze een gevoel van erkenning, expert zijn of gewoon wat fijn dat jij er bent. Soms heeft degene geen tijd heeft op het moment dat jij het vraagt. Maar er is niets mis mee om te vragen wanneer het wel uitkomt.

“Waarom moeilijk doen, als het samen kan” Loesje

Hulp inschakelen bij keuzestress
Ik snap het als geen ander. Voor mij was het ook lange tijd heel lastig. Vragen stellen betekent dat ik het niet weet. Ze zullen mij vast dom vinden, dacht ik dan. Ook wilde ik anderen niet tot last zijn, ze zijn al zo druk. Totdat ik vastliep. Toen ik daar met anderen over ging praten, merkte ik dat het juist nodig is om hulp te vragen als je wilt leren en persoonlijk wilt groeien. In de ene persoon vind je een goede luisteraar, wat soms al genoeg is. Want dan kun jij al pratend weer orde in je hoofd krijgen. De ander heeft ervaring op het vlak waar jij naar toe wilt en kan je van goede adviezen voorzien. Soms wil je nog meer de diepte in en kan het fijn zijn om een professional op te zoeken.

Van mijn klanten krijg ik terug dat het fijn is om over dingen te praten die ze met niemand anders bespreken, omdat ik onafhankelijk ben. Dat ze het gevoel hebben alles te kunnen zeggen zonder dat er een oordeel over is. Dat ze zich na een traject overtuigt voelen van hun keuze omdat ze zichzelf beter hebben leren kennen.

Welke studie past bij mij?
Voor studiekiezers is het vaak de eerste belangrijke beslissing die ze zelf nemen. Je wilt je losmaken van je ouders en op eigen benen staan. Maar hoe maak je een eigen keuze als iedereen om je heen een andere mening heeft, over wat goed voor jou is. Of als ze helemaal geen adviezen hebben terwijl jij die juist nodig hebt om een keuze te kunnen maken. Tijdens het keuzeproces kun je ook nog heen en weer gaan. Het ene moment sta je meer open voor adviezen dan het andere moment. Geef duidelijk aan waar jij behoeft aan hebt. Je ouders kunnen niet raden wat jou het meeste helpt. De ene keer wil je graag dat ze meegaan, om de volgende keer weer alleen op pad te gaan. Soms is een praatpaal al genoeg, soms heb je echt een duwtje in de rug nodig.

Al zegt leeftijd ook niet alles, want er zijn ook heel veel volwassenen die vinden dat ze alles alleen moeten kunnen. Die er tijdens een loopbaantraject achter komen dat ze niet snel bij anderen te rade gaan. Voor ouders kan het goed zijn om zich af te vragen welk voorbeeld ze hun kind geven. Dit gaat niet over goed of fout, maar over bewust worden. En eerlijk zijn dat jij het ook lastig vindt helpt al. Het mooie is dat ongeacht je leeftijd, je dit altijd kunt leren. En als je merkt dat het jou verder brengt als je hulp inschakelt en de ander jou graag helpt, ga je het steeds vaker doen. Dan wacht je niet meer tot je vastloopt, maar voorkom je het juist.

Onderstaande blogs kunnen ook interessant voor jou zijn:

Jezelf vergelijken met…

Groeipijn